Na początku najpiękniejszego miesiąca wiosny  Daugavpils ponownie stał się polskim miastem. W dniach 1 – 3 maja 2017 roku w Dyneburgu odbyły się tradycyjne Święta Majowe, a wraz z nimi wiele imprez poświęconych Polakom, polskości i wszystkiemu, co polskie na terenie byłych Inflant.
1 maja uroczyście otwarto VIII Międzynarodowy Festiwal Polskiego Folkloru „Polski Folklor w Łatgalii” do którego zjechały się polskie zespoły z  Polski - Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Łukowskiej „Łukowiacy” pod kierownictwem pana Grzegorza Rzymowskiego, Reprezentacyjny Zespół miasta Oświęcim „Hajduki” – kierownik pan Marek Pociennik oraz Zespół Pieśni i Tańca „Perła” z Niemenczyna co na Litwie. Kierownikiem jest Pan German Komorowski.  Łotwę reprezentował ZTL „Kukułeczka”.

Rok 2017 w Polce został uznany Rokiem Rzeki Wisły. Z tej okazji dnia 6 kwietnia w Centrum Kultury Polskiej w Daugavpils został zorganizowany twórczy konkurs dla dzieci "Wisła w wierszach, piosenkach i rysunkach". Całe przedsięwziecie zostało podzielone na 3 kategorie - plastyczną, muzyczną i recytatorską. Prace plastyczne dzieci wykonały różnymi technikami, które zostały wcześniej ocenione przez malarza Dmitrija Iwanowa. W dniu konkursu dzieci śpiewały i prezentowały wybrane przez siebie wiersze o Wiśle, które oceniało jury w skladzie - Pani Jadwiga Bradford-Emele, tutejsza aktywna działaczka polonijna, oraz Halina Kornaś i Dominika Wawryszuk, studentki filologii rosyjskiej z Polski. Całym występem kierowała Pani Swietłana Manochina, która pomagała dzieciom organizacyjnie i w razie jakichkolwiek problemów była ich suflerem. Konkurs przebiegał zgodnie z planem. W kategorii muzycznej wystąpiły dwa duety śpiewajace oraz jedna osoba zaśpiewała solo. Do recytacji wierszy przystąpiło 19 uczestników, w tym trio i duet. Jury miało nie małe wyzwanie, gdyż osoby biorące udział w konkursie były na prawdę bardzo utalentowane, zachwyciły nie tylko brzmieniem, ale również własną interpretacją wiersza, intonacją i ogólnym wyrazem artystycznym.

Niszczenie Marzanny, czyli kukły symbolizującej zimę i śmierć, to prasłowiański zwyczaj który w Polsce kojarzony jest z rozpoczęciem wiosny.
Opis topienia Marzanny podany w XVI-wiecznej "Kronice polskiej" Marcina Bielskiego jest zadziwiająco aktualny: "Za mej to jeszcze pamięci był ten obyczaj u nas jeszcze po wsiach, iż w Białą Niedzielę w poście topili bałwana, jeden ubrawszy snop konopi albo słomy w odzienie człowiecze, który wszystka wieś prowadziła, gdzie najbliżej było jakie jeziorko czy kałuża, tam zebrawszy z niego odzienie wrzucali do wody, śpiewając żartobliwie: Śmierć się wije u płotu, szukający kłopotu etc. Potem najprędzej do domu od tego miejsca bieżali, który albo która się wtenczas powaliła albo powalił, wróżbę tę mieli, iż tego roku umrze. Zwali tego bałwana Marzanna". Słowianie wierzyli, że symboliczne zabicie Panny Śmierci pomoże jej wrócić do swojej krainy ciemności, dzięki czemu na Ziemię powróci życie, a więc odejdą wszystkie objawy związane z zimą, a powróci wiosenny porządek.

W języku polskim wydźwięk słowa ”Sybirak” przywołuje na myśl obrazy ludzi, okrutnie poszkodowanych przez wydarzenia mrocznych, a niedawnych czasów w Europie Wschodniej. Ich cierpkie historie opowiadają o zmaganiach pojedynczych osób z piekłem zgotowanym przez próby planowego złamania polskiego ducha.
27.03. na Sali Państwowego Gimnazjum Polskiego im. J.Piłsudskiego odbył się koncert poświęcony pamięci Sybiraków przygotowany przez Centrum Kultury Polskiej oraz Związek Polaków "Promień". Pieśni chórów „Pamięci Sybiraków” (dyrygent Maria Jurkowa) oraz „Promień”(dyrygent Regina Krukowska), przeplatane recytowaniem wierszy Sybiraków przybliżyły Nam cząstkę zesłańczego losu.
Zadbajmy o należną pamięć dla tych wielkich, a skromnych ludzi.

Opracował:
Krzysztof Frąszczak